Zespół klasztorny bonifratrów w Cieszynie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zespół klasztorny bonifratrów
nr rej. 208/60 z 2 marca 1960
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Cieszyn

Kościół

rzymskokatolicki

Rodzaj klasztoru

dom formacyjny, dom opieki

Właściciel

Bonifratrzy

Prowincja

Polska

Typ zakonu

męski

Obiekty sakralne
Kościół

Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Styl

barok

Materiał budowlany

cegła

Data budowy

1714

Położenie na mapie Cieszyna
Mapa konturowa Cieszyna, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Zespół klasztorny bonifratróww Cieszynie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Zespół klasztorny bonifratróww Cieszynie”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Zespół klasztorny bonifratróww Cieszynie”
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego
Mapa konturowa powiatu cieszyńskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Zespół klasztorny bonifratróww Cieszynie”
Ziemia49°45′01″N 18°38′07″E/49,750200 18,635372
Strona internetowa

Zespół klasztorny bonifratrów – zabytkowy kościół i klasztor należący do zakonu bonifratrów, znajdujący się w Cieszynie, przy placu Londzina, w województwie śląskim.

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Kościół z klasztorem tworzą zwarty czworokąt. Fundatorem zespołu klasztornego był marszałek ziemski Księstwa Cieszyńskiego Adam Borek. Zakonnicy zostali sprowadzeni do miasta w 1696 roku. Świątynia została wzniesiona w latach 1697–1714 według projektu architekta Michała Kleina z Nysy oraz budowniczego Ojca Klemensa Mentzela. Następnie świątynia została przebudowana w 1788 roku przez Józefa Drachnego. Kościół reprezentuje architekturę klasycystyczną. Został wybudowany na planie prostokąta. W części frontowej budowli mieści się chór muzyczny, pod którym jest usytuowana kruchta z dwiema kaplicami z lewej i prawej strony. Prezbiterium posiada jedną nawę. Przylega do niego zakrystia, nad którą usytuowane jest oratorium, podparte przez półkolistą apsydę. Zarówno świątynia jak i cały były kilkakrotnie remontowane w XIX i XX stuleciu. Wnętrze świątyni jest ozdobione późnobarokowym ołtarzem głównym dłuta Jana Jerzego Lehnerta z Opawy przystrojonym godłem zakonu Bonifratrów (jest nim jabłko granatu), posiadającym rokokowe dekoracje i posągi św. Elżbiety i św.Jadwigi. Nad tabernakulum, po którego bokach znajdują się klęczące postacie aniołów – jest usytuowany barokowy obraz Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny pędzla Bayera. Obok ołtarza głównego w świątyni mieszczą się jeszcze dwa ołtarze boczne w stylu późnobarokowym: z lewej strony ołtarz św. Jana Bożego z figurami św. Jana Nepomucena i św. Jana Sarkandra, z kolei, z prawej strony ołtarz św. Jana Grande z figurami św. Augustyna i św. Karola Boromeusza. W prezbiterium mieści się także ambona w stylu rokokowym z figurą Archanioła Michała, prowadzą do niej schody mieszczące się wewnątrz muru budowli.

Adam Borek ufundował także przy klasztorze szpital męski oraz aptekę. Szpital, początkowo był bardzo mały, posiadał tylko 7 łóżek, obecnie posiada ponad 100 łóżek. Korzystali z niego chorzy o różnych wyznaniach i narodowości. Obecnie zakonnicy prowadzą w dawnym klasztorze Dom Pomocy Społecznej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kościół i klasztor oo. Bonifratrów, pl. Londzina. Cieszyn-oficjalny serwis informacyjny. [dostęp 2013-03-03].